( Arkadaşlar kitap yeni falan çıkmadı ancak ben bu yazıya anlayacağınız gibi baya erken başlamıştım ve bitirmeyi unutmuşum :)
Bu yorumu spoiler vermeden yazmak inanılmaz zor. Ama yapabiliriim :))
Kitabın bir diğer harika yanı da kitap sadece Katy'nin POV'undan değil aynı zamanda Deamon'ın POV'undan. Artık Deamon'ın kafasına girmek için kitabın sonuna kadar beklememize gerek yok.
Ve allahım bu nasıl bir son yaa!!! Jennifer, bu arada seni de tebrik etmek lazım. Her kitapta yeni bir sorun, yeni bir problem ve yeni bir macera.
Bildiğiniz gibi son kitapta Katy Daidalos'un (böyle mi yazılıyordu emin değilim aslında) elinde kalmıştı ve Damon onu arkada bırakmak zorunda kalmıştı. Tabi ki sadece bir süreliğine! Çünkü bu kitapta ona geri kavuşmak için elinden geleni yapıyor.
Ayrıca kitapta Beth ve Dawson'ı da biraz görüyoruz. Nedense ben onlara hiç alışamadım. Aşklarını anlayamıyorum. Yani elbette onların da güzel bir geçmişi vardır ama ben o aşklarını ve hikayelerini bilmediğim için onlara bir türlü ısınamadım.Yani Beth biraz garip davranıyor. Bir önceki kitapta da olduğu gibi garip bakışları falan... Bence biraz ürkütücü.
Ancak bu kadar sene resmen işkenceye mahruz kaldığı için bir şey demek de zor ve yaşadığı şeylerin bir benzerini zaten Katy üzerinde görüyoruz.
Kitap sadece Katy'i kurtarmak üzerine olur diye düşünmüştüm.Yine yanılmışım. ( Bu yazar beni baya yanıltıyo ya) Hayır, kitap kesinlikle bundan ibaret değil.
Küçük bir spoiler veriyim kendime engel olamıyorum!! Bu kitapta sadece Arumlar ve uzaylılar ( adlarını tam hatırlamıyorum ) yok. başka bir tür daha olduğunu öğreniyoruz. Tamam galiba biraz büyük bir spoiler oldu ama emin olun zararsız çünkü daha öğrenicek milyonlarca şeyiniz var.
Destan gibi oldu şimdi sizi biraz alıntılarla baş başa bırakıyım :))
"Seni sevdiğimiz içi yapıyoruz bunu, lütfen anla artık."
"Ama onu seviyorum." dedim hiç duraksamadan.
Gözleri koca koca açıldı, ailemden olmayan biri için bunu söylediğimi ilk kez duyuyordu çünkü. Keşke daha sık söylemiş olsaydım, özellikle de Kat'e. Kaderin cilvesi işte. Bir şeye kendini kaptırdığında, yapman gerekeni yapmaz, söylemen gerekeni söylemezsin.Ancak iş işten geçtikten sonra şunu yapsaydım, bunu söyleseydim diye yanarsın.
"Öyle mi? Kat öfkeli mi? Onu zorla tuttuğunuz için olabilir mi acaba?"
"Ekibimden bazı kişilere saldırdı."
Gülümsedim. Aferin kızıma. "Aman ne üzüldüm."
~
"Madem yapışık geziyoruz, seni akşam yemeğine çıkarayım bir ara. Bari adını söyle.""Bana Archer derler."
-Damon bunu yanında gezen erkek korumaya söylüyor. Beni gülmekten öldürmüştü açıkcası :)
~
"Uzun zamandır senin gibi birinin üstünde test yapmayı bekliyorum."Damon tek kaşını kaldırdı. "Bir hayran daha. Elimi sallasam hayrana çarpıyor."