Beklemek... Geçmişe tutunmak... Unutmak... Affetmek... Siz hangi yolu seçerdiniz?
Yeni okuduğum bir kitap sayılmaz aslında. Ama yazmayı unutmuşum ne yazık ki :( Ben de hemen yazmalıyım diye düşündüm. Çünkü ben bu kitaba resmen AŞIK OLDUM.
Yazarımız, hayatı yine sade bir dille anlatıyor. Tüm gerçekleriyle, tüm acılarıyla ve tüm duygularıyla...
Kristin'in kitapları zaten bir gün beni duygusallıktan öldürecek. Ben mi çok duygusalım ve kolay etkileniyorum, yoksa gerçekten Kristin'in kitapları mı sihirli? Hangi olasılık daha olası bilmiyorum ama bu kadının kitaplarını okuyup da göz yaşı akıtmayan tanımıyorum. O kadar içten ve samimiler ki...
Defalarca evlatlık verilen Lexi'nin hayatını anlatan bir kitap. Okulda en az kendisi kadar değişik bir kızla tanışıyor -Mia- . Sonra onun bir erkek kardeşi olduğunu öğreniyor. Hem de feci yakışıklı bir ikiz kardeş :)) İşteee karşınızda: ZACH. Nasıl okunuyor hiç bir zaman tam emin olamadım ama neyse :D
Mia, başta biraz tedirgin oluyor tabi. Neden bu yabancı kız onunla birden arkadaş olmak istiyor olabilir ki? Yoksa o da mı Zach'le yakınlaşmak için onu kullanıyor, diye düşünmüyor değil. Sonra bir de onun bu düşüncesini gayet net kanıtlayabilecek bir şey öğreniyor. Zach ve Lexi birbirinden hoşlanıyor.
Kimse panik yapmasın. Lexi, o iki erkeği bir arada idare etmeye çalışan veya insanları kullanan tarzda bir kız değil :) Yani bu konuda herkesin içi rahat olabilir. Lexi geçmişi birçok acıyla dolu, kibar ve içten bir kız. Yani Mia'yı kullandığı falan yok. Gerçek bir arkadaşlık onların ki.
Her şey yolunda giderken birden her şey değişiyor. Bazen başınıza gelmesine imkan bile vermediğiniz olaylar gelir başınıza ve artık geri dönüş yoktur. Onların hayatı da sadece bir günde 180 derece dönüş yaşıyor :(
Affetmek üzerine gerçekten çok ama çok dokunaklı bir hikaye. Ne kadar ağladım bilmiyorum ama hem okurken hem de kitabı bitirdikten sonra bile gözyaşlarım durmadı. Sıkılmadan tekrar tekrar okuyabileceğim bir kitap. Herkese tavsiye ederim.
Bazen hayatta kalmanın tek yolu ümit etmekten vazgeçmekti. Beklemekten vazgeçmek.
Zaman yaralarını iyileştirmemişti. Bu klişe söz de saçmalıktan başka bir şey değildi. Şanslı insanların,onlar kadar şanslı olmayanlara söylediği bir tür sözdü işte.Yine bu aynı şanslı insanlar, acılar hakkında konuşmanın işe yaradığına inanıyor,"hayatına devam etmen gerekir" sözünü tekrar edip duruyorlardı.
0 yorum:
Yorum Gönder